Boeing...

Vanochtend op tijd op want om 8 uur vertrok onze boot vanaf Vancouver Island. Kwart voor 6 liep de wekker af. Eerst een serenade gebracht aan Raymond via WhattsApp. 40 jaar vandaag! Om half 7 waren we onderweg richting de ferry-terminal van Swartz Bay voor de boot naar Tsawassen. Dit verliep allemaal vlekkeloos en om vijf over 8 zaten we op de boot aan het All Aboard ontbijt. Eieren, spek met alles erop en eraan. Prachtige vaarroute tussen de Gulf Islands door. Jammer dat het nog steeds regenachtig was... Om kwart voor 10 reden we in Tsawassen de boot af, naar de grens met de USA. Eenmaal bij de grens toch nog een wachttijd van een minuut of 20. Die Amerikanen zijn zo streng bij de grens! Weer de bekende vragen en ik gaf een fout antwoord volgens de douanier. Op zijn vraag of we nog iets hadden gekocht in Canada antwoordde ik: "No! " Maar ik zei erachteraan dat we een sleutelhanger hadden gekocht. Op strenge toon volgde: "Then your answer should be yes, sir!" Oei, oei, een verschrikkelijke fout en de kans om de auto te moeten uitpakken... maar gelukkig, we hadden het vertrouwen en mochten doorrijden onder een luid gezucht en gesteun van de douanier. Hij leek vandaag eigenlijk te moe om te werken.
Een kwartiertje over de grens eerst langs Bellingham Airport om te kijken of we de auto konden omruilen. Helaas...de meneer van Alamo had geen auto's op voorraad en verwees me naar de plaatselijke Firestone. Shit! Een tegenvaller. Dan maar later op de dag proberen op SeaTac Airport in Seattle. Nu eerst naar de vliegtuigfabriek van Boeing in Everett, vlak boven Seattle. Het was daar fantastisch. Een hele mooie tour. Eerst met de bus. Ik schrok me kapot want ik zag vanuit de bus dat de linkerschuifdeur van onze auto openstond op de parkeerplaats. Ik wist zeker dat de auto op slot was. De auto is van alle gemakken voorzien maar helaas kan de auto op slot als één van de schuifdeuren openstaat. Bij het uitstappen uit de bus snel naar onze gids. Zij heeft met de security gebeld en zij hebben de deur voor ons dicht gedaan. Pfoeh...we hadden het toch wat benauwd. Op naar de assemblage-hallen waar we vanaf een balkon de productielijnen van de Boeing 747, de Boeing 777 en de gloednieuwe Boeing 787 Dreamliner. De productie van deze vliegtuigen vindt plaats in de grootste hal ter wereld. Super indrukwekkend. Op de parkeerplaatsen voor de hal mogen alleen managers, mensen die slecht ter been zijn en werknemers die 25 jaar of langer in dienst zijn parkeren. De rest moet verder weg parkeren en lopen of met de dienstfiets. Een leuk weetje.
Nog in het museum geweest en natuurlijk souvenirs gekocht. Neil een Boeing-horloge, Nolan een playset met vliegtuigen, Stefanie een sleutelhanger en ik een t-shirt. En nog wat los spul...
We gingen pas om half 5 weg bij Boeing, eigenlijk iets te laat. We zaten muurvast in de avondspits van Seattle met als gevolg dat we pas om 6 uur in downtown Seattle waren. Wel langs de Space Needle en het Financial District gegaan, maar helaas geen tijd om nog wat te doen. Zonde... We moesten namelijk ook nog naar SeaTac voor de auto. Op Seatac aangekomen mijn verhaal over de uitlaat gedaan en geen enkel probleem. Bagage ompakken en een half uur later wegrijden met een andere Chrysler Town and Country. Exact gelijk behalve de kleur en het nummerbord. Deze is zwart en heeft een nummerbord van de staat Washington. Nog getwijfeld of we terug zouden gaan naar Seattle, maar verstandig geweest. We moesten ook nog de was doen, dus naar het hotel. Een hele mooie Quality Inn met uiterst gastvrij personeel. Spullen in de kamer en eerst gaan eten. Ook dit was een groot succes. Bij een Thai Bistro een smakelijke red curry gegeten. De jongens hebben gesmuld van kip. Om half 10 weer in het hotel waar de jongens nu nog heerlijk aan het zwemmen zijn en wij in een luie stoel hangen. De was zit intussen in de droger en ik ben uitgetypt voor vandaag.

Groeten uit Federal Way