Vroeg...

Vanochtend moesten we vroeg opstaan want er was veel te doen vandaag en we zouden een uur gaan verliezen. We gaan weer van Pacific naar Mountain Time. De wekker stond op half 7 en direct opgestaan. Om 7 uur zaten aan het ontbijtbuffet van Circus Circus. Ongelooflijk wat daar wordt gegeten. Tot volledige hamburgers aan toe. Wij de 'normale' eieren met spek en zo. Ik ga wel steeds meer de glazed donuts waarderen. Wat zijn die dingen lekker!
Uitchecken verliep voorspoedig en na getankt te hebben reden we aan de noordkant Las Vegas uit. Onderweg kwamen we de oude Las Vegas Strip nog tegen. Fantastisch woestijnlandschap rondom Las Vegas. Na een uurtje rijden, reden we Arizona binnen. Dit voor maar 25 mijl, want we passeerden toen alweer de staatsgrens met Utah. Arizona is morgen weer aan de beurt.
Rond half 12 reden we Zion National Park binnen. In ons reisschema stond Zion wel, maar alleen om er doorheen te rijden. Onze prioriteit lag bij Bryce. En maar goed ook, want wat een vreselijke drukte in Zion. Het is duidelijk niet voor niks dat de auto op veel plekken in het park taboe is. Maar het is en blijft een prachtig national park. Gekleurde rotsformaties, enorme loodrechte rotswanden en heuvels die uit plakjes lijken te bestaan. Het is een relatief klein national park en daarom juist zo uniek. Het was gaaf om weer over het specifieke oranje-bruine asfalt van Zion te rijden. Natuurlijk hebben de jongens stempels in het Visitor Center gescoord.
Toen we het park uitreden werd het tijd om wat te eten, maar helaas, in dit deel van Utah is niet veel. Dus langs een tankstation onderweg en daar wat te eten en grote bekers vocht gehaald. Nog een typisch Amerikaans beeld. Op het 'terras' voor de auto zat een oudere man te genieten van zijn Marlboro. Zijn uiterlijk: Grote grijswitte baard, spijkerbroek, overhemd, baseballpet en laarzen... Met tuinbroek had ik hem aangezien voor Uncle Jesse uit the Dukes of Hazzard!
Om 3 uur kwamen we aan bij ons grote doel voor vandaag, Bryce Canyon National Park. Ook relatief klein, maar uniek in de wereld. Nergens anders kom je dit landschap tegen. Canyon Walls, Windows en Hoodoos. Ook hier erg druk en het advies om de auto buiten park te parkeren en de shuttlebus te nemen. Maar niks voor ons en gewoon proberen. Eerst naar het Visitor Center voor de stempels en direct door naar Sunset Point. Daar was de Navajo Loop Trail die we persé wilden lopen met de jongens. Nolan bleek bionische ogen te hebben, want hij zag als eerste een parkeerplek. Top! Wandelschoenen weer uit het vet en lopen maar. Wat een ervaring was dit opnieuw. Je daalt af via bochtige wandelpaadjes tussen de knaloranje rotsformaties. Wat een onbeschrijflijk mooie plaatje geeft dit. Ook de jongens genoten met volle teugen. We bleven maar filmen en fotograferen. Helaas betekent afdalen ook weer klimmen en dat viel nog even vies tegen. Gelukkig was het niet te warm en goed te doen. Wel druk, maar dat weet je als je naar dit deel van Amerika gaat. Na deze super hike de hele Scenic Drive van Bryce gereden tot aan Rainbow Point. Onderweg nog wat herten en een kalkoen gespot. Eigenlijk moet je Bryce Canyon National Park vanaf het einde van de Scenic Drive gaan verkennen, want dat is het minst spectaculair. Wij begonnen bij het mooiste en daardoor is het einde van de weg wat minder. Maar we zijn ook erg verwend en dat blijven we ons iedere dag realiseren! Wat een voorrecht om deze reis na alle andere reizen te kunnen maken. Nadat we nog zijn gestopt bij de Natural Bridge van Bryce en bij Sunset Point reden we het park uit. De jongens een ervaring rijker en wij opnieuw tot de conclusie gekomen dt Bryce Canyon National Park echt één van de allermooiste plekken van de USA is.
Ons hotel is een Americas Best Value Inn in Tropic, zo'n 7 mijl van Bryce. Het is erg gedateerd, de kamer niet groot, maar prima. Alles is schoon en de mensen zijn aardig dus perfecte plek voor een goede prijs in deze dure omgeving. We zijn gaan eten bij Clark's Restaurant naast ons hotel, een familiebedrijf met een lange historie. In het restaurant hangen veel familiefoto's. Het bekijken van de foto's wordt aanbevolen op de menukaart. Stefanie en ik een rib-eye, Nolan een sirloin steak en Neil een penne pasta met kip. Verrukkelijk. En als dessert een Lava Chocolat Burst en een Pecan Cheese Cake. Normaal doen we niet aan desserts, maar nu wel. Caloriebommen maar zo ontzettend lekker. De cheese cake zorgt ervoor dat je verder de hele dag niets meer hoeft. Als je dit op je verjaardag serveert bij de koffie, ben je verder goedkoop uit. Niemand neemt nog iets van de kaas en worst. En bier drinken zorgt volgens mij voor het onstaan van een massieve substantie in je maag die je aan de buitenkant kunt zien. Maar heerlijk!
Nu nog even tv kijken op de vierkante kleurentelevisie uit 1978 van het merk Apex met streepjesbeeld.

Groeten uit Tropic