Memorial...

Na een prima ontbijt vertrokken we vanuit Ardmore richting Oklahoma City. Dat was ongeveer anderhalf uur rijden. Na een bezoek aan de Walmart hadden we eerst nog heel slecht weer maar in Oklahoma City was het lekker weer. Zon en wat wolken en behoorlijk warm. Eerst naar het State Capitol van Oklahoma. Dit State Capitol ligt een behoorlijk stuk van downtown. Dit is eigenlijk heel ongewoon. Je rijdt eerst door woonwijken en een industrieterrein en dan ineens ben je bij het State Capitol. Er staan meerdere regeringsgebouwen omheen en natuurlijk de rechtbank. We waren aan het fotograferen en filmen toen bleek dat we naar binnen konden. Wel eerst door een detectiepoortje en spullen door de röntgen maar zonder problemen binnen. Gaaf zeg! We konden vrijuit bewegen door het hele capitol en we zijn zelfs in de senaat zelf geweest. Weliswaar op de publieke tribune maar erg mooi om te zien. Er is veel kunst te zien wat eigendom is van de staat Oklahoma. Ook veel schilderijen van oud senatoren en andere belangrijke Oklahomaanse personen.
Op het gras voor de auto hebben we wat fruit zitten eten. We kwamen erachter dat het al half 2 was en dat we ons bezoek aan het Oklahoma Museum zouden laten zitten. We wilden namelijk wel persé naar het Oklahoma National Memorial. Dit memorial is gemaakt ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de bomaanslag in Oklahoma City in 1995. Timothy McVeigh, een golfoorlog-veteraan die het niet eens was met de Amerikaanse regering, liet in 1995 een bus met 2300 kilo explosieven ontploffen bij de Murrah-building. Er vonden 168 mensen de dood onder wie 19 kinderen en er raakten 800 mensen gewond. De klap was tot 60 kilometer in de omtrek te horen en 250 gebouwen raakten beschadigd. Eén derde van de Murrah Building werd direct weggevaagd. Timothy McVeigh werd al snel bij toeval gepakt omdat hij tijdens zijn vlucht met een auto zonder nummerbord reed. Hij werd opgepakt en is een aantal jaren later geëxecuteerd. Het memorial is een hele bijzondere plek. Er staat ijzeren stoelen in negen rijen. De rijen symboliseren de verdiepingen waar mensen zijn omgekomen. Verder 2 grote poorten en een vijver met een hele kleine laag water. Alle slachtoffers worden genoemd op een stuk muur die er nog staat van het originele gebouw. Dit is het enige stuk wat er nog is van het gebouw.
De vijver symboliseert de oude 5th Street die langs het gebouw liep. De 5th Street is er nog steeds maar wordt hier dus onderbroken. Zeer indrukwekkend om hier te zijn.
Na dit bezoek nog wat rondgereden in Oklahoma City. Eigenlijk een heel mooie stad. Afwisselend oude en nieuwe architectuur en super rustig. Na de chaos van Dallas verbaasde dit ons. In de hoofdstad van Oklahoma sta je zo maar alleen voor een stoplicht. Het is een heel overzichtelijke stad.
Weer onderweg hebben we de interstate gereden tot aan de staatsgrens met Kansas. Daar de highway omdat we anders alleen tolweg konden rijden. We reden door hele leuke dorpen en langs hele grote boerderijen. Een aantal boeren hebben blijkbaar goed geboerd want er stonden enorme kasten van huizen bij. Het zuiden van Kansas is rustiek en heuvelachtig. Wel een paar enorme regenbuien gehad. Hier in Tornado Alley kan het behoorlijk spoken. Zachte regen lijkt niet te bestaan en we kwamen in 2 regenbuien die in Nederland het journaal zouden halen. In een rijtje maximaal 30 mijl per uur, ruitenwissers op de snelste stand, twee handen aan het stuur en achterlichtjes volgen. Wel heel spectaculair!
Aangekomen in ons Best Western hotel in McPherson bleek dit zo’n beetje ons beste hotel van de vakantie te zijn. Prachtige kamer met een voor en achterdeur. Auto voor de achterdeur en vanuit de voordeur loop je het zwembad in. Helaas dus geen lekker weer… Maar niet getreurd, ze hebben ook een binnenbad met hot tub. Met zijn vieren er heen, Neil en Nolan zwemmen en Stefanie en ik in de hot tub. Heerlijk!

Groetjes uit McPherson