Corn...

We hadden vandaag niet veel gepland, dus maar geprobeerd een mooie route uit te stippelen door Iowa. Vanuit Omaha, Nebraska ga je eigenlijk bijna direct de staatsgrens met Iowa over. Eerst rijd je door een heuvelachtig gebied met veel bos maar op een gegeven moment kom je in het echte Iowa. Oftewel maïs, maïs, maïs… Iowa wordt niet voor niks de corn-belt van de USA genoemd. De maïsvelden zijn enorm, de wegen grotendeels kaarsrecht en de huizen op het platteland mooi en vaak heel groot. In Iowa woon je niet slecht. Er zijn relatief veel dorpen, maar deze klein. Ze zien er wel goed verzorgd uit. Dit laatste geldt zeker niet voor alle dorpen in de USA.
Rond een uur of 11 waren we in een wat groter dorp, Dennison. Daar zijn we gestopt in het city-park waar een grote speeltuin was. De jongens hebben heerlijk gespeeld en wij in de zon op een bankje. Het was lekker weer. Onbewolkt en zo’n graad of 22. Terwijl we de route verder aan het uitstippelen waren bedachten we om eens te kijken of we onderweg een leuk zwembad zouden tegenkomen. Toch tijd genoeg vandaag. Internet op de telefoon aan en zoeken maar. Na een aantal zwembaden die gesloten waren viel ons ook op het zwembad van Fort Dodge. Deze zou wel open moeten zijn. Lag op de route en was nog bijna 2 uurtjes rijden. Om 2 uur kwamen we aan en het bleek een geweldig zwembad te zijn. Bijna geen kip te bekennen, 2 grote waterglijbanen waar je met banden af moest, een lazy river (mijn favoriete waterattractie), een groot speelbad en een dieper bad. En dat voor 6 dollar per persoon. Voor de glijbaan hoefde je niet te wachten dus de jongens zijn er ontelbare keren vanaf geweest. Ook wij natuurlijk. Zowel alleen als op een duo-band. Ook heerlijk gedobberd in de lazy-river. Aan lifeguards trouwens geen gebrek. Op een gegeven moment telden we 12 lifeguards op 24 gasten… Na een tijdje waren er wat meer mensen, maar wij hadden zo ongeveer een eigen lifeguard. Het zou heel knap zijn als je toch nog zou weten te verzuipen. We zijn 2 en een half uur gebleven en vertrokken om half 5.
Buiten het bereiken van het hotel hadden we nog één doel vandaag. Het bezoeken van de crashplek van het vliegtuig van Buddy Holly, Ritchie Valens en the Big Bopper. Dat wilde ik al in 2010 maar toen hebben we de plek niet gevonden omdat ik een onjuiste routebeschrijving had. Nu had ik thuis de route helemaal uitgezocht dus dat kon niet mis. Afslag 197 op de I-35, rechtsaf Grouse Avenue op, wachten tot de bocht, rechtsaf zandweg 310th Street in, linksaf Gull Avenue op en wachten tot de t-splitsing met de 315th Street. En ja, het klopte! Er staat een grote Buddy Holly bril op 2 palen tussen 2 maïsvelden. Auto geparkeerd en langs de bril het pad op tussen 2 maïsvelden. De maïs was hoger dan wij zelf dus niet het pad af. Na een kwartiertje lopen kom je bij het monument. Een stalen gitaar met drie stalen grammofoonplaten. Dat is het, maar wel gaaf. 2 meter van dit monumentje staat een paal met naamplaatje. Deze staat er voor de piloot van het verongelukte vliegtuig. Ik wilde iets achterlaten. Helaas geen muntjes in mijn portemonnee, maar wel een gamma-muntje (voor het winkelwagentje). Deze achtergelaten. Het doel toch bereikt. Teruglopend naar de auto werden we volledig lek geprikt door allerlei steekbeesten maar maakt niet uit.
Na nog een half uur rijden kwamen we aan bij ons Best Western Plus hotel in Albert Lea, Minnesota. Applebee’s naast ons dus daar gaan eten. Ook alvast alles uit de auto en Stefanie is nu bezig om alle tassen voor de terugreis te pakken. Hoeven we dat morgenavond niet meer te doen en hebben we alle tijd.

Groetjes uit Albert Lea