Laatste...
Door: Arjan
09 Augustus 2018 | Nederland, Herwen
De laatste dag van deze reis. Het moest er toch een keer van komen. De tassen stonden allemaal ingepakt en na het ontbijt alles in de auto gepropt. Dat was een hele toer, maar Stefanies inpakoog kwam goed van pas. Bij mij had het nooit gepast.
We wilden vandaag nog naar Miami Beach en voor we naar het vliegveld gingen wilden we afsluiten met Applebee's of zo iets dergelijks.
De tocht naar Miami Beach was 33 mijl. Niet zo ver dus bedachten we dat we nog wel even bij Robert Is Here langs konden voor een verse smoothie. Twee keer in onze vakantie daar langs, want een weelde. De afstand naar Miami leek mee te vallen maar helaas, alleen maar file vanaf Homestead. Dat hadden we niet veracht. We liepen dus flink vertraging op met als gevolg dat we pas om kwart voor 3 in Miami Beach waren. Gelukkig konden we wel parkeren langs de straat (nu aan de goede kant van de weg) en hebben we een uurtje kunnen doorbrengen in Miami Beach. Even op het prachtige, brede zandstrand gekeken. De spierbundels op de boulevard aan de rekstokken zijn er trouwens ook echt. En de mooie Art-Deco panden bekeken aan de Ocean Drive. Het was trouwens wel gruwelijk heet hier.
Om 4 uur zaten we in de heerlijke airco-auto en wilden we richting Applebee's. Was een stukje rijden, maar helaas, nu nog veel meer file. Miami Beach is een eiland dus je moet over een brug of door een tunnel. Zo goed als onmogelijk vandaag. Ons Applebee's verhaal bijgesteld naar Chili's want die was dichterbij, maar door de drukte was deze ook onbereikbaar geworden. Met als gevolg dat we de auto niet uit zijn geweest en stapvoets rijdend om kwart voor 6 bij Alamo naar binnen reden om de auto in te leveren. Het komt er dus op neer dat we vandaag hoofdzakelijk in de auto hebben doorgebracht terwijl de afstanden kort waren. Jammer...
Auto inleveren ging soepel, inchecken en tassen inleveren ook. Tegen half 7 zaten we bij Chili's op Miami International Airport. daar was er ook één. Dus toch nog. Maar ook hier niet helemaal soepel. Amerikaanse restaurants staan bekend om hun service, maar dat lag hier wat anders. Onze wat ongeïnspireerde serveerster Mia vergat de tortilla's van Nolan en van Neil voor het gemak al zijn eten. De manager was niet blij met haar en we kregen ook korting op de rekening. Doordat het zo lang duurde moest Neil zijn eten op een gegeven wel naar binnen schrokken want we moesten nog terug naar de gate en het instappen zou om 19.50 beginnen. Vijf minuten daarvoor waren we bij de gate, dus het paste.
Niet een super relaxte afsluitende dag maar Miami Beach was natuurlijk wel leuk om nog eens te bekijken.
Het vliegtuig vertrok zo goed als op tijd, een Boeing 747 van British Airways. We zaten met zijn vieren naast elkaar in het midden dus dat was fijn. Het was de eerste keer met British Airways en het viel ons wat tegen. Oud vliegtuig, doorgezeten stoelen, slechte tv-schermen, matig aanbod van films en weinig service. Een klein lullig blikje cola en een koffie was het zo'n beetje. Wel warm eten. Hier klaag ik normaal niet snel over, maar het was het echt niet lekker. En stewardessen die hun eigen uiterlijk belangrijker vonden dan de service aan de reizigers. Zonde hoor. British Airways doet zich wat deftig voor maar dat is alleen de buitenkant. De heenweg met American Airlines was veel prettiger. No nonsens, goede service en vriendelijke mensen. Maar Icelandair, waar we heel vaak mee hebben gevlogen, is toch het fijnst. Ze zijn goedkoop, je krijgt geen maaltijd (maar kunt deze wel kopen en dat is niet duur), mooie vliegtuigen met voldoende ruimte en een groot entertainment aanbod. En nog belangrijker, met Icelandair heb je het minst vertraging omdat alles via IJsland gaat. We hebben deze reis in totaal 6 vluchten gemaakt, 2 met American, 2 met United en 2 met British Airways en we zijn 3 keer 3 kwartier of langer later vertrokken terwijl je met zijn allen op tijd in het vliegtuig zit. Maar dan gewoon nog een uur extra stil staat. En dat mooi verdeeld over de 3 maatschappijen. Bij Icelandair is ons dat ik geloof 2 keer overkomen en dan niet eens 3 kwartier vertraging.
De grote vlucht op de terugreis was verder soepel, weinig turbulentie. Daarentegen was Londen-Amsterdam wat minder. De hele vlucht leek op een hobbelige zandweg. Pffff. En dat nadat we in Londen ook weer veel te laat vertrokken omdat het duwwagentje niet kwam opdagen.
Om kwart voor 4 landden we op Schiphol en stonden Gerard en Annie ons op te wachten.
Het einde van opnieuw een fantastisch avontuur vol met onvergetelijke momenten!
Groeten uit Herwen
We wilden vandaag nog naar Miami Beach en voor we naar het vliegveld gingen wilden we afsluiten met Applebee's of zo iets dergelijks.
De tocht naar Miami Beach was 33 mijl. Niet zo ver dus bedachten we dat we nog wel even bij Robert Is Here langs konden voor een verse smoothie. Twee keer in onze vakantie daar langs, want een weelde. De afstand naar Miami leek mee te vallen maar helaas, alleen maar file vanaf Homestead. Dat hadden we niet veracht. We liepen dus flink vertraging op met als gevolg dat we pas om kwart voor 3 in Miami Beach waren. Gelukkig konden we wel parkeren langs de straat (nu aan de goede kant van de weg) en hebben we een uurtje kunnen doorbrengen in Miami Beach. Even op het prachtige, brede zandstrand gekeken. De spierbundels op de boulevard aan de rekstokken zijn er trouwens ook echt. En de mooie Art-Deco panden bekeken aan de Ocean Drive. Het was trouwens wel gruwelijk heet hier.
Om 4 uur zaten we in de heerlijke airco-auto en wilden we richting Applebee's. Was een stukje rijden, maar helaas, nu nog veel meer file. Miami Beach is een eiland dus je moet over een brug of door een tunnel. Zo goed als onmogelijk vandaag. Ons Applebee's verhaal bijgesteld naar Chili's want die was dichterbij, maar door de drukte was deze ook onbereikbaar geworden. Met als gevolg dat we de auto niet uit zijn geweest en stapvoets rijdend om kwart voor 6 bij Alamo naar binnen reden om de auto in te leveren. Het komt er dus op neer dat we vandaag hoofdzakelijk in de auto hebben doorgebracht terwijl de afstanden kort waren. Jammer...
Auto inleveren ging soepel, inchecken en tassen inleveren ook. Tegen half 7 zaten we bij Chili's op Miami International Airport. daar was er ook één. Dus toch nog. Maar ook hier niet helemaal soepel. Amerikaanse restaurants staan bekend om hun service, maar dat lag hier wat anders. Onze wat ongeïnspireerde serveerster Mia vergat de tortilla's van Nolan en van Neil voor het gemak al zijn eten. De manager was niet blij met haar en we kregen ook korting op de rekening. Doordat het zo lang duurde moest Neil zijn eten op een gegeven wel naar binnen schrokken want we moesten nog terug naar de gate en het instappen zou om 19.50 beginnen. Vijf minuten daarvoor waren we bij de gate, dus het paste.
Niet een super relaxte afsluitende dag maar Miami Beach was natuurlijk wel leuk om nog eens te bekijken.
Het vliegtuig vertrok zo goed als op tijd, een Boeing 747 van British Airways. We zaten met zijn vieren naast elkaar in het midden dus dat was fijn. Het was de eerste keer met British Airways en het viel ons wat tegen. Oud vliegtuig, doorgezeten stoelen, slechte tv-schermen, matig aanbod van films en weinig service. Een klein lullig blikje cola en een koffie was het zo'n beetje. Wel warm eten. Hier klaag ik normaal niet snel over, maar het was het echt niet lekker. En stewardessen die hun eigen uiterlijk belangrijker vonden dan de service aan de reizigers. Zonde hoor. British Airways doet zich wat deftig voor maar dat is alleen de buitenkant. De heenweg met American Airlines was veel prettiger. No nonsens, goede service en vriendelijke mensen. Maar Icelandair, waar we heel vaak mee hebben gevlogen, is toch het fijnst. Ze zijn goedkoop, je krijgt geen maaltijd (maar kunt deze wel kopen en dat is niet duur), mooie vliegtuigen met voldoende ruimte en een groot entertainment aanbod. En nog belangrijker, met Icelandair heb je het minst vertraging omdat alles via IJsland gaat. We hebben deze reis in totaal 6 vluchten gemaakt, 2 met American, 2 met United en 2 met British Airways en we zijn 3 keer 3 kwartier of langer later vertrokken terwijl je met zijn allen op tijd in het vliegtuig zit. Maar dan gewoon nog een uur extra stil staat. En dat mooi verdeeld over de 3 maatschappijen. Bij Icelandair is ons dat ik geloof 2 keer overkomen en dan niet eens 3 kwartier vertraging.
De grote vlucht op de terugreis was verder soepel, weinig turbulentie. Daarentegen was Londen-Amsterdam wat minder. De hele vlucht leek op een hobbelige zandweg. Pffff. En dat nadat we in Londen ook weer veel te laat vertrokken omdat het duwwagentje niet kwam opdagen.
Om kwart voor 4 landden we op Schiphol en stonden Gerard en Annie ons op te wachten.
Het einde van opnieuw een fantastisch avontuur vol met onvergetelijke momenten!
Groeten uit Herwen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
