Indianen...

Bill heeft vanochtend om half 7 de koffie in een thermoskan naast onze deur gezet. Wat een ontzettende aardige man is Bill. Hij probeerde het ons echt naar de zin te maken. We hebben heerlijk zitten ontbijten voor onze cabin. Gisteren hadden we al broodjes, beleg, melk, jus etc. gehaald. Met een blok ijs in de koelbox als koelkast was het prima te doen. Tijdens het ontbijt herten en kalkoenen gespot. Gaaf hoor!
Gelukkig hadden we al voor het ontbijt gedoucht in onze privé-douchehut want er bleek een waterprobleem te zijn ontstaan door flooding. Bill moest weg om iets met de pompen te gaan doen. Dat was ook echt nodig want er kwam intussen rood/bruin water uit de kraan...
Maar in één zin: Het was super in Blanding!
Net na tienen gingen we onderweg. Eerst tanken en via binnendoor- en achterafwegen kwamen we anderhalf uur later aan bij Hovenweep National Monument. Hier waren we nooit eerder geweest maar is zeker de moeite waard. Oude indianenwoningen op de rand van een canyon. We hebben niet de hele trail gelopen, maar een klein stukje. We wilden hier niet teveel tijd besteden en mijn enkel voelt nog niet heel erg fijn.
Na dit bezoek doorgereden naar Mesa Verde National Park. Hier waren we in 1998 geweest en nu dus opnieuw. Wat ontzettend mooi! Na de ingang rijd je eerst een route door de bergen met mega-uitzichten en na zo'n 30 mijl kom je bij twee loop-roads met allerlei stops vanuit waar je indianenwoningen in de rotsen kunt zien. Ongelooflijk hoe deze ooit gebouwd zijn. Ze zijn namelijk alleen met ladders te bereiken. Tussen 1180 en 1270 hebben een aantal indianenstammen zich hier gevestigd. Na 1270 waren ze weer vertrokken en was het gebied weer onbewoond. Maar in die 100 jaar hebben ze prachtige bouwwerken nagelaten. Balcony House, Cliff Palace en nog veel meer.
In het Visitor Center hadden we al tickets voor de Ranger-tour naar Cliff Palace gekocht voor de waanzinnige prijs van 5 dollar. De Nationale Parken in de USA zijn voor iedere Amerikaan te betalen. Nadat we eerst de loops helemaal hebben gereden en alles hadden bekeken meldden we ons tegen half 5 bij de verzamelplaats voor de tour. Ik had intussen de wandelschoenen van Neil aan want die drukten minder op mijn enkel. Handig toch, zo'n 15-jarige zoon met dezelfde schoenmaat!
Onder leiding van een Park Ranger daalden we via trappen en een ladder af naar Cliff Palace. Geweldig! We stonden ineens in een 800 jaar oud indianencomplex! De ranger deed een zeer indrukwekkend en leerzaam verhaal en hij bleek zelf ook een indiaan te zijn. Jammer dat een Indiase man het nodig vond om er tijdens het welkomstpraatje van de ranger steeds keihard doorheen te praten. Blijkbaar verstond de goede man geen Engels en had hij ook geen idee wat fatsoensnormen zijn. Irritant!
We mochten alles bekijken maar iedereen werd verzocht overal af te blijven en terecht! Amerikanen zijn erg gevoelig voor regels en houden zich daar ook aan, dus iedereen hield de handjes thuis. Een mooi detail van de rangertalk: De onderzoekers van nu weten nog steeds niet welke mortel er werd gebruikt om de muren te bouwen. De onderzoekers hebben het namelijk geprobeerd na te maken maar na 10 jaar dondert het uit elkaar. De samenstelling die de indianen gebruikten staat er na 800 jaar nog steeds...
Via een drietal ladders weer na boven geklommen en weer een ervaring rijker. De auto in richting Durango. Nu relaxen in ons prima Best Western hotel en de was in de wasmachine gedaan. De jongens liggen nu nog in het grote zwembad. Gelukkig binnen want het is hier maar 65F (18 C)