Duivel?

Vanochtend genoten van een heerlijk ontbijt in het Historic Hotel in Greybull. We werden opnieuw enorm gastvrij ontvangen en alles stond voor ons klaar. Zes verschillende dozen met cereals. Verse frambozen uit eigen tuin. Bananen, appels. Zelfgebakken chocoladebrood en muffins. Prima koffie en echt fenomenale vers gebakken koeken. Deze mensen doen echt alles om het je naar de zin te maken. Iedereen die ooit in de buurt van Greybull komt, ga slapen in het Historic Hotel.
Tegen 9 uur vertrokken we voor een lange rit naar Devils Tower National Monument. Eerst nog door de Bighorn Mountains. Stefanie achter het stuur en Arjan ernaast. Ik werd door de bochten behoorlijk weeïg in de onderbuik. Gek toch, als ik zelf rijd geen last, maar als ik ernaast zit en de weg is wat avontuurlijk…..dan al snel last van een wat onbestendig gevoel. Maar goed, na de Bighorn Mountains, prachtig landschap trouwens, de Interstate 90 op. Nolan was met de spelcomputer in de weer en Neil heeft de dikke Donald Duck van de ANWB uitgeplozen. Om 2 uur waren we in Devils Tower National Monument. Eerst samen met de jongens de prairiedogs bekeken. Ze vonden het geweldig. Na de prairiedogs de auto geparkeerd en de Tower Trail (2 km) gelopen. Deze wandeling gaat rondom Devils Tower. Het is fascinerend hoe een vulkaanuitbarsting zo’n bijzondere rots kan formeren. Lange pilaren die bovenaan bij elkaar komen. Nog een aantal klimmers gezien die probeerden de Devils Tower te bedwingen. Het is een beklimming voor de echte klimmers, omdat er erg weinig houvast is. Geen beginnerswerk dus!
Tegen half 5 vertrokken we en bij de Trading Post Gift Shop 2 prairiedog-knuffels voor de jongens gekocht en…… ze hadden daar ook de magneten van de staten, dus meteen de 5 ontbrekende aangeschaft. Toch nog gelukt!
Na nog een uurtje rijden kwamen we aan in ons Best Western Hotel in Sturgis, South Dakota. Kamer aan het zwembad, maar een matig hotel, helemaal voor Best Western begrippen. Na onze geweldige ervaring van afgelopen nacht, was dit een tegenvaller. Beetje kleine bedden in ook niet zo’n ruime kamer. Wat oud beddengoed, krakende zeiltjes op de matrassen, kleine douche met eerst een boel roest en dan gewoon water. Dus eigenlijk niet zo best, maar ook dat gebeurt. Gegeten bij het aangrenzende Mexicaanse restaurant en ook dat was matig. Beetje laf en smakeloos. Je had de neiging om de chilisaus van het nacho’s-voorafje overal doorheen te gooien om wat meer smaak toe te voegen. Jammer….
De jongens hebben nog wel lekker gezwommen en we liggen nu met z’n vieren de animatiefilm Horton te kijken.

Groeten uit Sturgis