Overweldigend...

Het complimentary breakfast van ons hotel vond vanochtend plaats bij Clark's Restaurant. Prima ontbijtje. We vertrokken pas om half 11, aangezien we niet zo'n lange rit voor de boeg hadden. Eerst zo'n 60 mijl terug over dezelfde weg als gisteren. Ja, je moet er wat voor over hebben als je Bryce wilt zien. Maar goed, 60 mijl op een rustige weg is met een uurtje gepiept.
In Kanab zijn we naar de supermarkt gegaan voor de lunch. Lekker weer zo'n bak met wortels, bleekselderij, tomaten en peultjes. Ook wat meloen en voor de calorieën wat glazed donuts. Vanuit Kanab richting Lake Powell werd het landschap wonderschoon. We kwamen door Grand Staircase Escalante National Monument en door Vermillion Cliffs National Monument. Gekleurde rotsen, tafelbergen en kloven. Bij het Visitor Center stonden picknicktafels en daar hebben we geluncht. Heerlijk temperatuurtje met wat wind, dus niet te warm. En wat een uitzicht! Rond half 3 een eerste stop bij Lake Powell Lone Rock. Een strand met caravans, campers en boten. Hier hou je het wel een paar weekjes uit. Even de voeten in het theewater en besloten dat we vandaag nog gingen zwemmen. Maar eerst naar het hotel en dan naar Antelope Canyon. Om vijf over 3 (dacht ik) kwamen we aan bij het hotel. Vanaf 3 uur inchecken dus moet goed komen. Laten we er ineens weer een uur bij hebben gekregen, want het bleek weer 2 uur te zijn. Dit hadden we even niet door. Arizona heeft een andere tijdzone. Dus eerst maar naar Antelope Canyon Tribal Park en vanavond inchecken. We hadden al besloten de Lower Canyon in te gaan, want daar kun je zelf naar toe. Naar de Upper Canyon moet je met een jeep, wat de prijs natuurlijk niet ten goede komt. We hebben 2 tours vergeleken en een keuze gemaakt. We konden mee met de tour van 3 uur. Wandelschoenen aan, zonnebril af, want dat is zonde. Dan zie je toch minder. Onze tourguide was Mouse, een Indiaan. Zijn Indiaanse naam heb ik niet onthouden, maar vertaald was het Mouse. Hij was hier opgegroeid en gebruikte de canyon vroeger als speelterrein. Kent het dus op zijn duimpje en hij vertelde er met er over met enorm veel passie. Als je naar de Lower Canyon toe loopt zie je eigenlijk niets. Maar dan kom je bij een opening en daal je met trappen af een spleet in. En wat je dan ziet...overweldigend... Dit is echt één van de allermooiste dingen die we ooit hebben gezien. Mouse gaf ons wat tips over het gebruik van het fototoestel. De witbalans moest op bewolkt. Doe je dat niet dan worden de foto's wat flets, doe je dat wel dan worden de kleuren zo intens! Stefanie heeft meer dan 100 foto's gemaakt en ik heb geloof ik een kwartier gefilmd. Daarnaast mijn telefoon door Mouse laten instellen en ook daar nog prachtige foto's mee gemaakt. Mouse maakte ook nog steeds foto's. Hij had er nu zo'n 60.000 van Antelope Canyon. Helemaal bezeten! Hij heeft ook nog een prachtige panorama van ons gemaakt in de canyon. Ik wist niet dat dat op de telefoon zat. De jongens en wij hebben geleerd hoe de canyon is ontstaan en hoe zandsteen wordt gevormd met als gevolg dat we nu een zelf door Nolan gerolde steen laten drogen. Die gaat mee naar Nederland. Neil heeft een waterflesje gevuld met zand en water om zo ook zandsteen te ontstaan. In de canyon zie je allerlei vormen en kleuren. De engel, de bizon, een zwemmende haai enzovoort enzovoort. Je ziet hoofdzakelijk oranje, maar bij het juiste licht ook paars. We zijn 2 uur beneden geweest. Als je de laatste trap op gaat en je komt buiten dan kijk je achter je. Je ziet alleen een smalle spleet en het is eigenlijk niet voor te stellen dat hetgeen je net gezien hebt zich daaronder bevindt.
Kortom, Antelope Canyon stond al lang op ons lijstje en was... tja nogmaals... overweldigend. Het enige juiste woord.
Na deze ervaring een zwemplek gezocht bij Lake Powell. Na een paar plekken te hebben bekeken kwamen we terug bij Lone Rock, de plek van vanmiddag. Heerlijk gezwommen in het lauwe water. De zon ging onder, dus ook hier weer prachtige kleuren. Dit is echt een wonderschoon gebied en Lake Powell is voor veel Amerikanen een favoriete vakantieplek. Volkomen logisch.
Half 8 waren we in ons hotel. Een mooie Quality Inn in Page. We zouden uitkijken op de bergen, maar we zien Lake Powell. Een meevaller. Redelijk gegeten bij een steakhouse in de buurt en nu dromen van vandaag.
Wat een dag!

Groeten uit Page