Pijn...

Prima geslapen in ons Quality Inn hotel in Page. Vanochtend de gordijnen open en een prachtige view op Lake Powell. Gaan ontbijten in het hotelrestaurant. Was niet onaardig maar erg druk en er werd matig aangevuld. Na het ontbijt tanden poetsen, spullen oppakken en naar de auto. En toen ging het mis... Bij het in de auto leggen van de grote tas voelde ik een steek in mijn onderrug. Ik dacht dat het net goed was gegaan, maar al snel merkte ik dat het niet zo was. Ik begon volledig te verstijven en kwam bij een stop onderweg bijna niet uit de auto. Vreselijke pijn in mijn rug. Meteen flink ibuprofen en paracetamol maar dat deed niet veel.
Gelukkig hadden we vandaag een korte rit op het programma staan. We wilden graag op tijd aan komen in Grand Canyon National Park. We waren rond 12 uur bij de Grand Canyon. Allerlei stops bij viewpoints. Prachtig! Maar die rug werd alleen maar erger, de kleine wandelingetjes naar de viewpoints waren een grote opgave vandaag. Een grotere wandeling zat er echt niet in.
Grand Canyon National Park is geweldig, maar toch zijn Bryce en Arches nog mooier. Meer afwisseling in het landschap. Na veel foto's waren we om 3 uur bij de Maswik Lodge, ons hotel in Grand Canyon Village op 10 minuutjes lopen van de South Rim. We zijn iets kleins gaan eten en drinken in het restaurant van ons hotel want we konden pas vanaf 4 uur inchecken. Om vijf voor 4 naar de incheckbalie en daarna naar de kamer. Heel erg leuke kamer zonder airco, maar dat wisten we. Wel 2 ventilatoren die prima werken. Ik ben op bed gaan liggen om mijn rug te ontspannen. Neil kwam naast me liggen en Stefanie en Nolan zijn een eindje gaan wandelen richting giftshop en naar de South Rim. Neil en ik zijn in slaap gevallen. Beiden een dik uur geslapen. Toen ik wakker werd leek mijn rug beter te voelen, maar helaas. Toen ik opstond was ik niet meer in staat rechtop te lopen. Volledig verkrampt. Shit, shit, shit! Ik wilde persé de zonsondergang zien, maar had me er al bijna bij neergelegd dat Stefanie en de jongens alleen moesten gaan. Nog 1 optie. De Tramadol die Stefanie voor haar arm mee had. Dit genomen en de auto gepakt naar Yavapai Point waar de zonsondergang het mooist is. Een plek op een rots gezocht en inderdaad, de zonsondergang was prachtig! Mooie kleuren en de Grand Canyon wordt in de schemering bijna spookachtig. Bij zonsondergang is de Grand Canyon eigenlijk het allermooist. Dan zie je ineens heel veel afwisseling in het landschap. En... de Tramadol leek zijn werk goed te doen. De rugpijn was een stuk draaglijker. De jongens bleven maar roepen hoe mooi ze de zonsondergang vonden. Wat doen ze weer een boel ervaringen op deze vakantie.
Na de lekkere pasta en taco salads in ons hotelrestaurant nu op de kamer. Zo weer wat Tramadol en hopen dat we morgen fris en fruitig richting Petrified Forest kunnen. Maar dat gaat lukken!

Groeten uit Grand Canyon Village