Delicaat...

Vanochtend hadden we de wekker om 6 uur gezet. Vandaag stond Arches National Park op het programma en daar wilden we vroeg zijn om de wandeling naar Delicate Arch te kunnen doen voordat het echt heel heet zou worden.
Om half 7 zaten we aan het eenvoudige, doch prima ontbijt. Rond 7 uur checkten we uit en wilden we nog even naar de supermarkt. Even vergeten dat Green River geen Walmart of zo iets dergelijks heeft maar alleen een plaatselijke super. Deze was natuurlijk nog dicht op dat tijdstip. Geen probleem, dan maar gewoon op weg. We hadden nog genoeg van alles voor vandaag.
Na en klein uurtje rijden door steeds mooiere landschappen kwamen we om kwart over 8 aan bij de ingang van Arches National Park. We waren niet de enigen die er vroeg wilden zijn! Na het tonen van de Annual Pass reden we de mooiste National Park-toegangsweg van de USA op. Alleen voor de toegangsweg zou je er al heen gaan. We zijn meteen door gereden naar de parkeerplaats vanaf waar de wandeling naar de Delicate Arch start. Ook daar was het al erg druk maar we vonden snel een plek. Wandelsokken en –schoenen aan en in totaal zo’n 10 liter water mee in rugzakken en broekzakken. Het eerste stuk van de wandeling is wat heuvelachtig en kronkelig, maar daarna begint het echte werk. Een lange, redelijke steile rots zonder enige beschutting. Dat is even afzien maar aan het eind van de rots is het wat vlakker en er staan wat struiken. Een mooie plek om te rusten en een sloot water naar binnen te gieten. Op naar het tweede deel van de wandeling. Over een hoog plateau en nog een smalle richel kom je bij één van de hoogtepunten van de gehele USA: Delicate Arch! De beroemde boog die iedereen wel een keer op foto’s heeft gezien. We deden deze wandeling voor de tweede keer, maar de ervaring is precies hetzelfde als de eerste keer. Wat een schoonheid! Een hele tijd op een rots zitten kijken naar de arch en we raakten in gesprek met Jeff, een Amerikaan met Nederlandse roots. Zijn ouders kwamen uit Dordrecht en hij had een korte periode in zijn jeugd in Dordrecht doorgebracht. Erg leuk gesprek. Hij vertelde nu met zijn familie op rondreis te zijn met zijn camper met achterin een Harley. Pas op 18 november hoeft hij weer thuis te zijn. Een ander grappig detail: Jeff woont in Cape Coral, Florida. Laat dat nou de plaats zijn waar wij vanaf volgende week zaterdag twee weken bivakkeren. Toeval bestaat dus toch. Hij raadde ons een Italiaans restaurant aan waar hij in de wintermaanden werkt. We moesten er heen gaan en melden dat we Jeff in Moab hadden ontmoet. Gaan we zeker doen.
Nadat we zelf nog onder Delicate Arch hebben gestaan, nog meer foto’s hebben gemaakt en nog meer hebben gefilmd, aanvaardden we de terugtocht richting auto. Naar beneden is altijd makkelijker, maar als het steil wordt is ook dat lastig. Maar rond twaalven waren we weer bij de auto. Trots dat we het opnieuw hadden geflikt. Klein stukje doorgereden naar het Delicate Arch Viewpoint, waar je de boog in de hoogte ziet staan. Prachtig gezicht!
Na dit alles zijn we wat verder gaan rijden in een heerlijk koele auto, maar Stefanie kreeg steeds meer last van haar hoofd. Er leek zich een migraine-aanval te ontwikkelen. We kozen ervoor om naar Moab te rijden en eerst wat te gaan eten. Dit werd en ouderwetse Wendy’s. Stefanie heeft Tramadol genomen en een lading andere pijnstillers. Even rustig blijven zitten en weer de auto in. De pijnstillers lekken gelukkig hun werk te doen en Stefanie werd weer wat fitter. Terug naar Arches National Park richting Devil’s Garden, een enorme verzameling prachtige rotsformaties. Daar wilden we ook een wandeling doen…dachten we. Maar we hadden ons vergist. Daar startte de wandeling naar de Landscape Arch. Die hadden we al eerder gedaan en die stond nu niet op het programma.
Weer een stukje rijden en een stukje gelopen naar de Skyline Arch. Zeker de moeite waard. En daarna naar the Windows, Turrel Arch en Double Arch. Dit was de wandeling die we bedoelden. Het hoogteverschil viel mee, maar in de zinderende middaghitte van 102 F was het toch afzien. Maar wat een super wandeling. Je valt van de ene verbazing in de andere als je naar het landschap kijkt. Gelopen, gerust, water gedronken en zo door. Stefanie voelde zich goed en bleef zich goed voelen. We hadden haar wel met z’n drieën verboden nog een rugzak te dragen.
Rond een uur of vier waren we terug bij de auto voor nog een ritje sightseeing. Foto’s maken bij Balanced Rock, Courthouse Towers etc. etc. Het houdt niet op hier. Vlak voor dat het Vistor Center sloot nog een paar magneten gescoord en op naar het hotel in Moab. Onze keuze was gevallen op een Days Inn, omdat overnachten in Moab anders zo’n beetje onbetaalbaar wordt. Vanwege mindere ervaringen in het verleden met Days Inn een beetje tegen onze principes, maar we zijn aangenaam verrast. Een heerlijk hotel met mooie, schone kamers en prima bedden. De jongens zijn gaan zwemmen in het kleine, maar fijne zwembad. En we kwamen bij van de inspanningen van vandaag.
We hebben de dag afgesloten bij de Moab Diner, een onvervalste American diner met onvervalst Amerikaans eten. Een heerlijke rib-eye steak verorberd. Dit restaurant is volgens Tripadvisor het op twee na beste restaurant van Moab. En dat is knap, want er zijn hier tientallen restaurants. Die derde plaats is wat ons betreft zeker verdiend.

Groeten uit Moab