Canyons...

Gisteravond lagen we allevier voor half 10 te slapen. Dit zegt iets over de inspanningen van gisteren... Vandaag hadden we weer een mooie dag voor de boeg. Na een mooie route kwamen we aan bij Canyonlands National Park. Stefanie en ik waren hier één keer eerder geweest maar we hadden toen veel te weinig tijd. Nu hebben we 2 dagen. Vandaag de noordkant (Island in the Sky), morgen de zuidkant (the Needles).
Na een bezoek aan het Visitor Center en aan de wc (zo'n vieze septic tank, waar je alles van iedereen in de diepte ziet liggen), begonnen we aan de Scenic Drive. We hadden voor vandaag 3 wandelingen uitgezocht. Allereerst begonnen aan de Mesa Arch trail. Dit was prachtig. Door een rotsachtig landschap wandel je een loop-trail met als hoogtepunt een natuurlijke boog waardoorheen je in de diepte de kenmerkende canyons van Canyonlands ziet. Als je ervoor staat lijkt het wel een schilderij. Wat hier al opvalt is dat er nergens hekjes terwijl de afgronden toch zo'n kilometer diep zijn en vaak loodrecht naar beneden gaan.
Na deze wandeling op naar de volgende: the Grand Viewpoint trail. Deze wandeling doet z'n naam eer aan. Je loopt bijna 2 kilometer enkele reis langs de rand van de kloof met adembenemende uitzichten. Ook hier weer geen hekje s ook echt niet nodig. Alles is vlak en breed genoeg. En als er toch hoogteverschillen moeten worden overwonnen dan is dat niet aan de rand. Aan het eind van de trail word je getrakteerd op een waanzinnig uitzicht. Dit was toch wel één van de allermooiste wandelingen in onze National Parkengeschiedenis.
Na deze trail eerst maar eens wat gegeten om de energievoorraad aan te vullen en op naar de 3e wandeling. Dit was de Upheaval Dome trail. Deze wandeling was niet zo lang maar wel behoorlijk steil. Na al het eerdere loopwerk was dit nog even zwaar. Maar zeer de moeite waard. Na de klim kom je bij een krater met lichtgroen gesteente. Men weet het nog steeds niet zeker, maar men vermoedt dat een meteoriet-inslag de krater heeft laten ontstaan. Zo! Deze drie hikes hebben we toch maar mooi weer gefikst! Voetjes deden intussen zeer en bij Stefanie waren zelf een paar flinke blaren ontstaan. Maar goed, als dat alles is...
Na nog een paar mooie uitzichtpunten en nog een stiekem kort wandelingetje naar de Shafer Canyon, welke erg doet denken aan het Grand Canyon landschap, reden we rond half 5 Canyonlands National Park uit voor 32 mijl terug naar Moab. Wat een dag! En wat ontzettend gaaf dat we nu maximaal de tijd hebben om dit park te ontdekken. En wat een voorrecht dat we na Arches gisteren en Canyonlands vandaag nog heel veel gave dingen gaan mee maken.
Teruggekomen bij het hotel zijn we met zijn vieren gaan zwemmen en hebben we heerlijk ontspannen in de ligstoel gelegen.
Een dag die ons lang zal bij blijven.

Groeten uit Moab