Rustige dag...

Vandaag hadden we een rustige dag voor de boeg. We zijn niet al te vroeg opgestaan en we konden genieten van een prima ontbijt. De wafels, scramled eggs en bacon waren weer van de partij.
Na het ontbijt ijs gehaald voor in de koelbox en weer onderweg. Een stop bij Starbucks voor echte koffie want de koffie in het hotel was een dieptepunt. Het viel mee tot nu toe maar dit was weer een echt Amerikaans bakje slootwater. Zelfs bij een volle beker was de bodem te zien.
De rit door het noorden van Utah was erg mooi. Afwisselende landschappen, maar 1 ding gold voor alle landschappen…droogte! Wel wat oponthoud door road work. Eén keer zelfs wel een half uur stil gestaan bovenop een berg nadat we eerst stapvoets naar boven waren gegaan achter een langzame vrachtauto. Het was ook weer goed heet, 104 F (40 C) was opnieuw het hoogtepunt. Om 12 uur vanmiddag (20.00 uur in Nederland) begon de halve finale van het WK, België-Frankrijk. We hebben een DAB+ radio in de auto dus ook voor ons te volgen op FOX. Toen de rust begon kwamen we net aan in het plaatsje Price. Daar in het park aan een picknicktafel gaan zitten. Als lunch hadden we een bak groenten en een zak kersen. Die bakken groenten uit de supermarkt zijn heerlijk. Bleekselderij, wortels, tomaten etc. Natuurlijk, zoals het in Amerika de gewoonte is, voorzien van een bakje dipsaus. Zo help je het gezonde toch weer een klein beetje om zeep. De kersen smaakten ook zeer goed. Ondertussen hadden we NPO Radio 1 op de telefoon aan en konden we de 2e helft van België-Frankrijk in het Nederlands luisteren. Zonde van de Belgen…
Om 15 uur waren we al bij ons Super 8 hotel in Green River. Als attractie van Green River hadden we vanochtend gezien dat we nog naar Goblin Valley State Park konden gaan. Omdat we verder niks gepland hadden voor vandaag zou dat een aantrekkelijk uitstapje zijn. Behalve dat het 42 mijl rijden was… Hadden we echt geen zin meer in. Stel je voor: Als attractie van Herwen wordt de Domtoren aangemerkt… Kunnen wij ons niet voorstellen maar dit zegt wel iets over hoe hier in Amerika over afstanden wordt gedacht.
We zijn naar de enige supermarkt van het verder uitgestorven Green River geweest om water te kopen. Onder het genot van ijs een uurtje gerelaxt in het park van Green River, wat trouwens meteen zo’n beetje de mooiste plek is hier. Verder is Green River vergane glorie en volledig in slaap gesust.
Teruggekomen bij het hotel zijn Neil, Nolan en ik gaan zwemmen in het hotelzwembad. Stefanie zat met een boekje op de kant. Lekker, behalve dat je ogen na een kwartier zo rood doorlopen waren dat het leek of je 2 flessen drank op had. Wat een chloor! Een douche was daarna noodzakelijk, gevolgd door lekker liggen op bed voor de tv. Ook wel fijn, zo’n chill-dag.
We moesten ook nog wat gaan eten en dat hebben we gedaan bij Tamarisk Restaurant een paar honderd meter verderop. We zijn met de auto geweest en dat had niks te maken met luiheid maar met het feit dat trottoirs hier ontbreken. Toch een beetje link om op de weg te gaan lopen. Binnen bij Tamarisk Restaurant heb je niet het idee in Green River te zijn. Niks geen vergane glorie maar een fantastisch restaurant met heerlijk eten. Mooie afsluiting van de dag.
Nadat we terug waren in het hotel zijn de jongens nog even gaan zwemmen en hebben we wat foto’s en film gemaakt van de omgeving van het hotel. We zijn namelijk het laatste pand van het dorp en naast het hotel kom je eigenlijk direct in the middle of nowhere terecht. Door de wat dreigende lucht met zon en de kleuren van de rotsen ziet de omgeving er zeer fraai uit.

Groeten uit Green River