Slecht...

Vanochtend om kwart over 8 onderweg naar de trein van de Cuyahoga Valley Scenic Railroad. Hier reden we heen in de regen… Deze regen leek niet snel op te houden. We zijn ingestapt bij het Canal Visitor Center van Cuyahoga Valley National Park in Ohio. Mooie dieseltrein met heel veel wagons. Dit terwijl er maar een paar mensen in zaten. Leuke treinrit, helaas nog wel steeds in de regen. We zijn uitgestapt bij het Oak Hill Station. Vanaf daar zijn we gaan lopen richting het Hunt Farm Visitor Center. Het regende nog maar een klein beetje en het begon alweer behoorlijk warm te worden. De vesten die we vanochtend echt nodig hadden konden uit. Leuke wandeling en bij het Visitor Center werden we uitgebreid te woord gestaan door een aardige Park Ranger. Als we alles hadden moeten doen wat ze ons vertelde, dan waren we volgende week klaar geweest. De jongens hebben weer nieuwe stempels kunnen toevoegen aan het passport van de National Park Service. We namen om kwart over 11 de trein terug en waren om 12 uur terug op onze startplek. Nog even het Visitor Center in en daarna uitgebreid de kaart bestudeerd voor de meest gunstige route. Onze ervaring is intussen dat het bepalen van de meest gunstige route in dit gebied lastiger is dan in de gebieden waar we in eerdere reizen waren. De verklaring is simpel: Er zijn gewoon veel meer wegen.
We zijn eerst een stuk over highway 20 West gereden en op een gegeven moment Interstate 80 gepakt. Op Interstate 80 tweemaal een waanzinnige regenbui meegemaakt. Ruitenwissers op stand maximaal en dan nog steeds geen hand voor ogen zien. Zoab kennen ze hier niet, dus ook de strepen op de weg niet meer te zien. Maximaal 30 mijl per uur rijden en iedereen de waarschuwingslichten laten knipperen. Veel auto’s op de vluchtstrook om de bui af te wachten. Het weer is hier veel extremer dan in Nederland, want 10 minuten later reden we op diezelfde Interstate 80 en daar had het niet geregend. Niet te geloven. Enorme temperatuurverschillen. In de regen was het 69 F (bijna 21 graden C), even later 102 F (bijna 39 graden C). Ook niet te geloven. Na een tijdje reden we Indiana binnen. Weer een staat erbij! In Indiana naar Shipshewana gereden, een Amish bolwerk. Geweldig! Op de vluchtstrook zie je overal de Amish-buggy’s staan en bij de supermarkt zijn speciale parkeerplaatsen voor de betreffende koetsjes. Maar er zijn ook hele Amish families die zich op de fiets verplaatsen. De boerderijen van de Amish zijn duidelijk herkenbaar. Smetteloos wit en verzorgde tuinen. Wat ook opvalt is dat naar geen enkel Amish huis een hoogspanningskabel gaat. Wel staat er altijd een olietank. We hebben een Amish-man gezien die aan het ploegen was met 2 paarden ervoor. Wat een leven leiden die mensen. Voor ons ondenkbaar.
Vanuit Shipshewana in noordelijke richting de staatsgrens met Michigan over. In Michigan is het prachtig weer. Zo’n 99 F (37 graden C) en geen bewolking. Maar ook hier waarschuwingen voor zwaar weer. Eigenlijk heel centraal USA is bloedheet, maar wel veel kans op zeer zware onweersbuien. In Chicago en St, Louis worden weerrecords gebroken. Wij gaan daar nog heen dus we zijn benieuwd. In Chicago is asfalt gesmolten zagen we op het nieuws. Ons hotel is een Econo Lodge in Kalamazoo, Michigan. In 2000 hebben we ooit in een Econo Lodge geslapen en dat was toen geen succes. Maar goed, dat was 12 jaar geleden, dus we dachten, nog maar eens proberen. Hadden we het maar niet gedaan. Wat een waardeloos hotel! Door de gangen en trappen moet nodig de stofzuiger, de kamer is matig schoon, de badkamer is zwaar verouderd, maar het bed is gelukkig goed. We hebben twee grote KingSize bedden. Maar wat vervelender is: Er zijn een aantal vreselijk asociale hotelgasten die je eigenlijk gewoon lastigvallen. Door hen waren we redelijk snel weer weg uit het zwembad. De sfeer is onaangenaam. Je zit niet op je gemak. Jammer… We gaan hier morgenochtend ook niet ontbijten. Lekker slapen en snel weg. Dit hebben we echt nog nooit meegemaakt. Een slecht hotel oké, maar zulke irritante hotelgasten….

Groeten uit Kalamazoo